yol

büyüklü küçüklü bir otobüs dolusu insandık. başka bir otobüsteki insanlara aşıktık. otobüsler uygun durağı bulunca durur sevdiklerimizi görürdük, sarılır öperdik, ha yok bulamazlarsa aralıksız devam ederdik. şoför amca bazen dayardı arabeski, dayardı damarı, yollar hiç bitmezdi, yollar hiç bitmez de zaten, bitecek gibi hissettiğimiz olurdu en azından.
en önde oturan uykucu teyzenin çantası umut doluydu, ne zaman birinin diğer otobüsü düşüneceği tutup midesi bulansa, çıkarır bir umut verirdi. bazılarımızın da tünelde dahi arama yapabilen akıllı telefonları vardı. bazılarımız turnalara türküler yazardı, şiir kuranlar vardı, başını cama dayayanlar falan..
hepimizin ayrı bir hikayesi vardı...
biz, bir otobüs dolusu insandık ve başka otobüsteki insanlara aşıktık.

yol
ulaş.abilene..